Το παρεκκλησι του Αγιου Κωνσταντινου και της Αγιας Ελενης
Η προσφορά του αειμνήστου Μητροπολίτου Μυτιλήνης κυρού Ιακώβου σε πολλούς τομείς, αλλά ιδιαίτερα στην τοπική εκκλησιαστική ζωή και ιστορία ήταν και είναι ανεκτίμητη! Το μνημειώδες έργο του, «Mytilena Sacra» αποτελεί σήμερα για πολλούς σημαντική πηγή. Βέβαια, θυμάμαι - ήμουν τότε έφηβος - τους αγώνες και τα τρεξίματα ορισμένων συνεργατών του, λ.χ. του πρωτοπρ. π. Γρηγορίου Δουμούζη, σήμερα Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Μητροπόλεώς μας κι όχι μόνο… Πάντα ένα μεγάλο και πολυδιάστατο έργο είναι συνολικό.
Σε αυτό το τετράτομο έργο του «παππού» ανέτρεξα αυτές τις μέρες, καθώς καταλάγιασαν τα ενοριακά μας πανηγύρια. Ήθελα να ξαναθυμηθώ, με την ευκαιρία της ριζικής ανακαίνισης του παρεκκλησίου μας, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ό,τι έχει σχετικά μ’ αυτό διασωθεί. Να σας εξομολογηθώ και το βασικότερο λόγο αυτής μου της «έρευνας»; Να, καθώς άκουγα τις θετικές κρίσεις των προσκυνητών, παραμονή κι ανήμερα της γιορτής του Αγίου Κωνσταντίνου, και το θαυμασμό τους για ό,τι σε αυτό κάναμε, λίγο έλειψε ν’ αντικατασταθεί η ικανοποίηση που ένοιωθα μέσα μου με το κύριο χαρακτηριστικό του δαίμονα, που είναι ο εγωισμός· γι’ αυτό είπα στον εαυτό μου: «παπα-Θανάση θυμήσου λίγο όλους αυτούς τους …πεθαμένους, που έκτισαν το παρεκκλήσι ή όλους αυτούς που λειτουργούσαν κάποτε σ’ αυτό»…
Το παρεκκλήσι μας λοιπόν, αρχικά είχε κτιστεί γύρω στο 1830 «εντός του γηπέδου του εθνικού γυμναστηρίου» της πόλης μας, από τα δυο αδέλφια Κωνσταντίνο και Φωκίωνα Αν. Αποστόλου, που ήταν συγγενείς του μεγάλου κτήτορα του Ναού του Αγίου Θεράποντα, του αειμνήστου Πατριάρχου Αλεξανδρείας, του και από Μυτιλήνης, κυρού Καλλινίκου. Όταν χρειάστηκε να διαμορφωθεί το γήπεδο της πόλης μας και να κατασκευαστεί το σημερινό, με κερκίδες κι άλλους βοηθητικούς χώρους, τότε επιτακτική ήταν η ανάγκη το παρεκκλήσι να κατεδαφιστεί και να κτιστεί ένα άλλο μεγαλύτερο κι ωραιότερο σε άλλη θέση. Επέλεξαν τη σημερινή, πλάι στο πάρκο του μεγάλου ευεργέτη της πόλης μας, του Ξενοφώντα Καραπαναγιώτη. Κι από τότε, το 1955, ξεκίνησαν οι εργασίες ανοικοδόμησης, «δαπάνη ευσεβών Χριστιανών», επί Μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιακώβου του Α΄ του από Δυρραχίου, με τις άοκνες ενέργειες του τότε Εκκλησιαστικού Συμβουλίου - πρέπει να ήταν Προϊστάμενος στην ενορία μας τότε ο αείμνηστος π. Αλέξανδρος Ρακατζής, αφού σύμφωνα με το ιστορικό βιβλίο του Αιδεσ. πρωτοπρ. π. Γρηγορίου Δουμούζη «Κληρικοί Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης», ο π. Αλέξανδρος χειροτονήθηκε το 1938 και υπηρέτησε το Ναό μας ως το 1974. Οι εργασίες αποπερατώθηκαν επί Μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιακώβου του Β΄ «κατά το έτος 1960, ετελέσθησαν τα εγκαίνια αυτού», στις 12 Ιουνίου.
Σήμερα σα σηματοδότης στέκει στη συμβολή των δρόμων Καβέτσου και Καραπαναγιώτου. Οι πιστοί έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν σε αυτό για ένα μικρό ψυχικό και πνευματικό διάλειμμα από το τρέξιμο του «απατεώνα αιώνα» μας, και παράλληλα να θαυμάσουν τις πρόσφατες εργασίες που κάναμε· τη συντήρηση των εικόνων, του τέμπλου, την αποκάλυψη και τη θαυμάσια αρμολόγηση της εσωτερικής λιθοδομής…
Ειλικρινά, θέλω να ευχαριστήσω τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και του Ταμείου Αγάπης και Δράσης, γιατί υιοθέτησαν την πρότασή μου να ανακαινιστεί το παρεκκλήσι μας και βοήθησαν οικονομικά σ’ αυτό, χωρίς να εισπράξουμε ούτε ένα ευρώ από κανέναν πιστό... Και γιατί αλήθεια, να μην ευχαριστήσω μαζί με όλα τα συνεργεία που εργάστηκαν σ’ αυτό και το δικό μου άνθρωπο, το Μηχανικό της πόλης μας, το Μιχάλη Τσιλεβίδη, για την άοκνη και αφιλοκερδή διακονία του;
π.Α.Γ.